В тъмното седя и ме е страх
понякога от тази самота.
В такива нощи спомням си за "нас"
и кипва яростно кръвта.
Нима си мислиш,че боли ме?
Нима допускаш,че след теб умрях?
Нима,момче,с подлост нарани ме,
а смелост нямаш да си спомниш "нас"?!
Не мога да те мразя,но го искам...
Не мога да забравя как горях...
Загърбих всичко,а получих НИЩО...
Сърцето само знае-беше грях!
Ти жалък си във слабостта си.
Безпомощен си,бебчо,днес...
Аз силна съм.Благодяра ти!
Това остана ми след теб...
Няма коментари:
Публикуване на коментар